Przejdź do głównej zawartości

XXIV Targi Książki Historycznej


Wielkimi krokami zbliża się koniec listopada, a wraz z tym przyszła pora na bardzo ważne dla Nas wydarzenie. Ten czas w ciągu roku jest bowiem zarezerwowany na Targi Książki Historycznej, o których chcemy Wam właśnie opowiedzieć. 




Tegoroczna, XXIV już edycja, po raz kolejny odbywa się w Arkadach Kubickiego. Na 125 stoiskach ponad 200 wydawnictw przedstawia prawie 5000 tytułów - trzeba przyznać, że liczby robią wrażenie. W ramach tegorocznych Targów odbywają się również : VI Salon Książki Muzealnej, IV Salon Książki Białoruskiej oraz IV Salon Bibliotek. Jak co roku na odwiedzających czekają liczne imprezy towarzyszące, można m.in. spotkać się z autorami książek, wziąć udział w debatach i seminariach, a także spacerach historycznych, obejrzeć pokazy grup rekonstrukcyjnych oraz spróbować wojskowej grochówki.




Nowością na tegorocznych Targach jest tworzony w ramach współpracy z Biblioteką Publiczną m.st. Warszawy - Biblioteką Główną Woj. Mazowieckiego Katalog OnLine Targów. Można go przeszukiwać przez Internet, zarówno na urządzeniach mobilnych, jak i bezpośrednio na terenie Targów poprzez dostęp ze specjalnie przygotowanych stanowisk komputerowych. Dzięki temu w szybki i łatwy sposób można sprawdzić czy poszukiwana przez Nas książka jest dostępna na którymś ze stoisk, a jeśli tak to na którym.




Nieodłącznym elementem Targów jest wręczenie Nagród KLIO. Są one przyznawane przez Porozumienie Wydawców Książki Historycznej polskim autorom i wydawcom zajmującym się literaturą historyczną. Jest to forma docenienia za ich wkład w popularyzację historii i literatury w Polsce. Do tegorocznej edycji konkursu zgłoszonych zostało 160 propozycji książek wydanych w latach 2014–2015. Wydaje Nam się, że warto w tym miejscu przedstawić listę laureatów, może któraś z poniższych pozycji Was zainteresuje.


W kategorii autorskiej przyznano: 
  • Nagrodę I stopnia: Katarzynie Minczykowskiej – za książkę Cichociemna. Generał Elżbieta Zawacka „Zo” (Oficyna Wydawnicza RYTM, Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej) 
  • Nagrodę II stopnia: Andrzejowi Sieroszewskiemu – za książkę Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny (Wydawnictwo ISKRY) 
  • Nagroda III stopnia: Monice Śliwińskiej – za książkę Muzy Młodej Polski. Życie i świat Marii, Zofii i Elizy Pareńskich (Wydawnictwo ISKRY) 
W kategorii monografii naukowych przyznano: 
  • Nagrodę I stopnia: Grażynie Kubicy – za książkę Maria Czaplicka: płeć, szamanizm, rasa. Biografia antropologiczna (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego) 
  • Nagroda II stopnia: Robertowi Spałkowi – za książkę Komuniści przeciwko komunistom. Poszukiwanie wroga wewnętrznego w kierownictwie partii komunistycznej w Polsce w latach 1948–1956 (Instytut Pamięci Narodowej, Wydawnictwo Zysk i S-ka) 
  • Nagroda III stopnia: Jarosławowi Pałce i Jerzemu Poksińskiemu – za książkę Michał Żymierski 1890–1989 (Instytut Pamięci Narodowej) 
W kategorii edytorskiej przyznano: 
Cztery równorzędne wyróżnienia: 
  • Wydawnictwu Uniwersytetu Łódzkiego, Archiwum Państwowemu w Łodzi i Żydowskiemu Instytutowi Historycznemu im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie za książkę Encyklopedia Getta. Niedokończony projekt archiwistów z getta łódzkiego 
  • Zamkowi Królewskiemu w Warszawie – Muzeum za książkę Joannici i ich związki z ziemiami polskimi 
  • Wydawnictwu MS za książkę Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych tom 1-7 
  • Muzeum II Wojny Światowej na książkę Codzienność w cieniu terroru. Okupacja niemiecka w Polsce 1939–1945 
W kategorii varsaviana przyznano: 
Pięć równorzędnych nagród: 
  • Monice Maludzińskiej za cykl Żebracy i włóczędzy w XVIII-wiecznej Warszawie (Wydawnictwo Neriton) 
  • Patrykowi Pleskotowi za książkę Miasto śmierci. Pytania o morderstwa polityczne popełnione w Warszawie (1956–1989) (Instytut Pamięci Narodowej) 
  • Mariuszowi Kolmasiakowi za książkę Belweder oraz jego mieszkańcy i użytkownicy (1818– 2014) (Wydawnictwo Taurus) 
  • Robertowi Hasselbuschowi i Marii Ciesielskiej za książkę Taniec wśród mieczów. Polski personel medyczny na Pawiaku w okresie okupacji niemieckiej 1939–1944 (Muzeum Niepodległości w Warszawie) 
  • Elżbiecie Markowskiej i Katarzynie Naliwajek-Mazurek za książkę Okupacyjne losy muzyków. Warszawa 1939–1945 (Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego) 
Ponadto Jury Nagrody KLIO przyznało Fundacji ,,Warszawa Walczy 1939–1945” i Wydawnictwu Bellona nagrodę specjalną za opublikowanie dzieła Warszawa Walczy 1939–1945. Leksykon pod redakcją Krzysztofa Komorowskiego.



Na koniec nie pozostaje Nam nic innego niż zaprosić Was wszystkich na Targi. Mamy nadzieję, że każdy znajdzie tam coś ciekawego dla siebie. A może nawet uda się już kupić jakiś interesujący prezent książkowy pod choinkę dla kogoś bliskiego. My oczywiście nie wyszliśmy z pustymi rękami, bo ceny na wielu stosikach są naprawdę kuszące. Tak więc lojalnie Was ostrzegamy, że wejście na teren targów w te dni, może grozić powrotem do domu z kilkoma torbami książek. Gościnne progi Arkad Kubickiego zapraszają do niedzieli w godzinach 10.00-18.00.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Złoto-Czerwone

Tym razem post będzie nietypowy, bo w zasadzie tylko informacyjny. Każdy bowiem z naszych czytelników chyba wie, a przynajmniej taką mamy nadzieję, jakie są oficjalne barwy i flaga Warszawy. Można je zobaczyć nie tylko na środkach komunikacji miejskiej, ale również w herbie. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów o równej szerokości. Zgodnie ze Statutem miasta "Barwami Miasta są kolory żółty i czerwony ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru żółtego a dolny koloru czerwonego".  W wielu źródłach zaś kolor żółty jest zwany kolorem złotym. Decyzja ta wprowadzona została w życie jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Bezpośrednio po wojnie jednak nie powrócono do niej. Stało się to dopiero na mocy Uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy nr 18 z dnia 15 sierpnia 1990 r. w sprawie "przywrócenia tradycji przedwojennej w zakresie herbu, barw miejskich, pieczęci...".  Wielu z naszych czytelników ch

Kim jest Hajota?

Spacerując ulicami często patrzymy na ich nazwy. Gdy noszą one czyjeś nazwisko to w większości wypadków wiemy, lub przynajmniej coś nam się kojarzy, kim ta osoba była, czym sobie na taki zaszczyt zasłużyłam. Zdarza się jednak inaczej, część patronów jest bardzo tajemnicza. O takim właśnie tajemniczym patronie chcemy Wam dziś opowiedzieć. Wśród wielu cichych uliczek na Starych Bielanach znajduje się jedna, która szczególnie nas dziś interesuje - Ulica Hajoty.  Jak podaje Jarosław Zieliński w swojej książce Bielany : przewodnik historyczno-sentymentalny ulica ta istnieje od 1928 roku. Informacja ta znajduje swoje potwierdzenie w książce Jana Kasprzyckiego Korzenie miasta. T. 5 , w którym możemy przeczytać bardzo interesujący fragment.  Właścicielami krasnoludkowych domków byli przeważnie ludzie niezamożni, ale prości i życzliwi, którzy w swych ogródkach chętnie widzieli małych miłośników przyrody. Pozwalali patrzeć z bliska na grządki kwietne i warzywne, na harcujące na s

Pan Wołodyjowski na Bielanach

Każdy kto czytał "Pana Wołodyjowskiego" Henryka Sienkiewicza lub chociaż widział ekranizację Jerzego Hoffmana, powinien bez trudu rozpoznać kim jest postać w białym habicie. To pułkownik Jerzy Michał Wołodyjowski, który z inicjatywy miejscowego proboszcza, ks. Wojciecha Drozdowicza, na początku 2008 roku zagościł na wieży kościoła pokamedulskiego na Bielanach. Blisko dwumetrowa postań ma twarz Tadeusza Łomnickiego, a jej autorem jest Robert Czerwiński. Pojawieniu się Małego Rycerza towarzyszyło skomponowanie przez Michała Lorenca hejnału "Memento mori", który rozbrzmiewa z wieży kościelnej. Sam kościół, początkowo drewniany, wraz z budynkami klasztornymi wzniesiony został dla zakonu kamedułów, sprowadzonych z bielan krakowskich, w XVII wieku. Jego fundatorami byli królowie Władysław IV i Jan Kazimierz. W latach 1669-1710, w stylu późnobarokowym, zbudowany został kościół murowany oraz założenia klasztorne wraz z 13 eremami. Wnętrza kościoła zdobi stiukowa