patrząc w jedną stronę

Są takie książki, które gdy się czyta to słyszy się jakby głos piszącego je autora, najczęściej tak jest gdy ów twórca znany nam jest ze świata mediów audiowizualnych. Jednak tego Gawędziarza o Stolicy możemy często usłyszeć w Radio Warszawa, gdzie prowadzi swoją autorską audycję pod znamiennym tytułem "Tu była Warszawa". Słuchacz może dzięki niej poznać lepiej stolicę, zarówno tę współczesną, jak i tę której po części już nie ma. Niewątpliwie olbrzymia wiedza prowadzącego i łatwość prowadzenia rozmów z zapraszanymi do studia  gośćmi   sprawiają, że czas upływa szybko i ani się człowiek obejrzy a już jest koniec audycji. Na szczęście w dobie internetu jest szansa znalezienia archiwalnych audycji i możliwość ponownego ich odsłuchania.  Jednak czasem ma się potrzebę obcowania ze słowem pisanym, by móc sobie coś przyswoić, czy uporządkować. I tu właśnie przychodzi z pomocą książka Piotra Otrębskiego, który okazuje się być równie sprawnym opowiadaczem na kartach pokryt

Ostatnio w stolicy wiele się zmienia w nazewnictwie ulic, jednak nie o tym będzie nasz dzisiejszy post, choć temat jest zbliżony. Być może nie wszyscy zauważyli, że od jakiegoś już czasu mamy w Warszawie nowy skwer. Zaś jego nazwa jest z miastem tym związana w sposób niemalże nierozłączny i to na przestrzeni wielu wieków. Patronem nowego skweru bowiem została Warszawska Gwara.  Jeśli zapytacie gdzie się  on  znajduje to śpieszymy donieść, że z łatwością odszukacie go na Woli między ulicami Leszno, a Młynarską. Sukces jak to zwykle bywa ma wielu ojców, lecz trzeba oddać sprawiedliwość, iż o takie upamiętnienie zabiegały różne osoby publiczne prywatne, jak i organizacje społeczne. I tu niewątpliwie potężną pracę wykonało Stowarzyszenie Gwara Warszawska z Januszem Dziano na czele. Najpierw organizowali oni minifestyn "Powrót Wiecha na Wolę", a we wstępnych koncepcjach na nazwę skweru miała być ona z owym patronem związana. Tu istotną rolę odegrała Ewa Chybowska ze Stowarzy

Jak co roku o tej porze, Warszawa znów rozbłysła świątecznym blaskiem! Zapewne wielu z naszych stałych Czytelników łatwo się domyśli przyczyny tego stanu rzeczy. Tak, znów pojawiły się w stolicy dekoracje, na placach, skwerach i ulicach zapalone zostały światełka, w różnych kształtach i formach. Można je spotkać zarówno jako zwisające z miejskich latarni fragmenty choinkowych ozdób, ale także jako rozciągnięte nad uliczkami łańcuchy lampek. Najłatwiej na nie trafić w dobrze już znanych, i to zarówno warszawiakom i gościom, miejscach z lat ubiegłych. Główną osią iluminacji jest ponownie Trakt Królewski – od placu Zamkowego, przez Krakowskie Przedmieście, Nowy Świat, plac Trzech Krzyży i Aleje Ujazdowskie, aż do Belwederu i ul. Agrykoli. Świąteczne dekoracje znajdziemy na Starym i Nowym Mieście, od Rynku Starego Miasta przez ul. Świętojańską, ul. Piwną, ul. Zapiecek aż do ul. Nowomiejskiej, Barbakanu, Podwala, ul. Freta i Mariensztatu. Ale również na ul. Mokotowskiej, placu

Jesień w warszawskim kalendarzu naznaczona jest książkami, nie tylko z powodu Targów, o których pisaliśmy poprzednio, ale także z faktu premier ciekawych pozycji na rynku księgarskim. Do takich niewątpliwie zaliczyć trzeba właśnie wydaną pracę Grzegorza Miki "Od wielkich idei do wielkiej płyty. Burzliwe dzieje warszawskiej architektury." Choć jeszcze za wcześnie na recenzję, to jednak powiedzieć trzeba, że jest to książka wypełniająca istotną lukę wśród dotychczas wydanych varsavianów. Choć historia jej powstania miała wiele meandrów niczym Wisła zanim ją uregulowano, a nawet można by rzec, że wiele wzlotów i upadków pracy twórczej za tym stało, to jednak w końcu możemy dziś ten tom położyć na półce i ustawić w kolejce do przeczytania.  Jednak dziś ma być bardziej o samym wydarzeniu jakim była premiera tej książki. Miejsce wybrano nie przypadkowo, albowiem Bank Landaua to jeden z nielicznych przedstawicieli warszawskiej secesji jaki się ostał, choć przyznać trzeba,