Przejdź do głównej zawartości

XXIII Targi Książki Historycznej


Już po raz dwudziesty trzeci Warszawa gości Targi Książki Historycznej, po raz kolejny już odbywają się one w Arkadach Kubickiego. Podobnie jak w latach ubiegłych, również tym razem nie mogło nas tam zabraknąć.



Tegoroczne targi to ponad 200 wydawców z całej Polski, prezentujących bardzo bogatą ofertę nie tylko książek historycznych, ale również prasy, gier, czy muzyki. To również V Salon Książki Muzealnej, w którym uczestniczy ponad 40 Muzeów z całej Polski i III Salon Książki Białoruskiej, z udziałem ponad 20 wydawców z Białorusi. Patrząc na ilość i różnorodność wystawionych tytułów, śmiało możemy rzec, że każdy, kto odwiedzi Targi znajdzie tu coś dla siebie. Tym bardziej, że wielu, jeśli nie większość z wystawców oferuje książki w niezwykle atrakcyjnych cenach. Warto więc przyjść i powoli, choć w wielkim tłoku przejść się od stoiska do stoiska. Tym bardziej, że przy niektórych oprócz atrakcyjnych rabatów, można trafić na ciekawe książki za symboliczne kwoty  z wyprzedaży. Musimy także, przyznać, że również my skusiliśmy się na kilka interesujących pozycji zarówno książek, albumów, a nawet reprintów map historycznych. 




W tych dniach odbywa się również wiele imprez towarzyszących, jak pokazy filmów, grup rekonstrukcyjnych, czy spacery historyczne, na które bardzo serdecznie jeszcze zapraszamy. Niewątpliwie, za najważniejsze z nich uchodzą jednak liczne spotkania z autorami, którzy nie tylko podpisują swoje książki, ale również chętnie rozmawiają z czytelnikami i odpowiadają na ich pytania. W tym roku gość honorowy to znany chyba wszystkim autor takich publikacji jak ekranizowane Akwarium czy Lodołamacz lub Żołnierze Wolności - chodzi oczywiście o Wiktora Suworowa. 





Jak co roku Targom towarzyszy Nagroda KLIO przyznawana w kategoriach: autorskiej, edytorskiej, monografii naukowej i varsavianów. Tak jak w roku ubiegłym, głównie ze względu na nasze dobrze znane zainteresowania, przedstawimy Wam jedynie laureatów w tej ostatniej kategorii. 

W tym roku przyznane zostały cztery równorzędne nagrody II stopnia ich laureatami zostali :
  • Robert Gawkowski Krybar. Uniwersytet w cieniu powstańczych walk
  • Jerzy Mirecki Dzieci’ 44
  • Katarzyna Wagner i Paweł E. Weszpiński 1768 Georges Louis Le Rouge. Plan Warszawy dedykowany Stanisławowi Augustowi, Królowi Polskiemu Wielkiemu Księciu Litewskiemu, przez jego pokornego i uniżonego sługę Le Rouge’a
  • Jarosław Zieliński, Jerzy S. Majewski Spacerownik po żydowskiej Warszawie
Jeśli chcecie dowiedzieć się kto został nagrodzony w pozostałych kategoriach, a tym samym, na które pozycje warto zwrócić szczególną uwagę, zapraszamy do zapoznania się z oficjalnymi wynikami





Na koniec nie pozostaje nam nic innego jak zaprosić wszystkich do Arkad Kubickiego na ostatni dzień XXIII Targów Książki Historycznej. Jeśli jednak się to Wam nie uda to nie martwcie się zbytnio, wszak już za rok odbędą się kolejne XXIV już Targi, na których nas również nie zabraknie i będzie Nam może dane się z niektórymi z Was na nich spotkać.

Komentarze

  1. Arkady to fajne miejsce na takie imprezy, ale wolę na nie nie chadzać, bo zbankrutuję...

    OdpowiedzUsuń
  2. Mamy tak samo. Wyszliśmy obładowani książkami ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Złoto-Czerwone

Tym razem post będzie nietypowy, bo w zasadzie tylko informacyjny. Każdy bowiem z naszych czytelników chyba wie, a przynajmniej taką mamy nadzieję, jakie są oficjalne barwy i flaga Warszawy. Można je zobaczyć nie tylko na środkach komunikacji miejskiej, ale również w herbie. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów o równej szerokości. Zgodnie ze Statutem miasta "Barwami Miasta są kolory żółty i czerwony ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru żółtego a dolny koloru czerwonego".  W wielu źródłach zaś kolor żółty jest zwany kolorem złotym. Decyzja ta wprowadzona została w życie jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Bezpośrednio po wojnie jednak nie powrócono do niej. Stało się to dopiero na mocy Uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy nr 18 z dnia 15 sierpnia 1990 r. w sprawie "przywrócenia tradycji przedwojennej w zakresie herbu, barw miejskich, pieczęci...".  Wielu z naszych czytelników ch

Kim jest Hajota?

Spacerując ulicami często patrzymy na ich nazwy. Gdy noszą one czyjeś nazwisko to w większości wypadków wiemy, lub przynajmniej coś nam się kojarzy, kim ta osoba była, czym sobie na taki zaszczyt zasłużyłam. Zdarza się jednak inaczej, część patronów jest bardzo tajemnicza. O takim właśnie tajemniczym patronie chcemy Wam dziś opowiedzieć. Wśród wielu cichych uliczek na Starych Bielanach znajduje się jedna, która szczególnie nas dziś interesuje - Ulica Hajoty.  Jak podaje Jarosław Zieliński w swojej książce Bielany : przewodnik historyczno-sentymentalny ulica ta istnieje od 1928 roku. Informacja ta znajduje swoje potwierdzenie w książce Jana Kasprzyckiego Korzenie miasta. T. 5 , w którym możemy przeczytać bardzo interesujący fragment.  Właścicielami krasnoludkowych domków byli przeważnie ludzie niezamożni, ale prości i życzliwi, którzy w swych ogródkach chętnie widzieli małych miłośników przyrody. Pozwalali patrzeć z bliska na grządki kwietne i warzywne, na harcujące na s

Pan Wołodyjowski na Bielanach

Każdy kto czytał "Pana Wołodyjowskiego" Henryka Sienkiewicza lub chociaż widział ekranizację Jerzego Hoffmana, powinien bez trudu rozpoznać kim jest postać w białym habicie. To pułkownik Jerzy Michał Wołodyjowski, który z inicjatywy miejscowego proboszcza, ks. Wojciecha Drozdowicza, na początku 2008 roku zagościł na wieży kościoła pokamedulskiego na Bielanach. Blisko dwumetrowa postań ma twarz Tadeusza Łomnickiego, a jej autorem jest Robert Czerwiński. Pojawieniu się Małego Rycerza towarzyszyło skomponowanie przez Michała Lorenca hejnału "Memento mori", który rozbrzmiewa z wieży kościelnej. Sam kościół, początkowo drewniany, wraz z budynkami klasztornymi wzniesiony został dla zakonu kamedułów, sprowadzonych z bielan krakowskich, w XVII wieku. Jego fundatorami byli królowie Władysław IV i Jan Kazimierz. W latach 1669-1710, w stylu późnobarokowym, zbudowany został kościół murowany oraz założenia klasztorne wraz z 13 eremami. Wnętrza kościoła zdobi stiukowa